Ҳали тонг ёришмасдан қўл телефоним илкис жиринглади. Кўзларимни очиб-очмай, уйқусираган овоз билан эринибгина жавоб бердим. Гўшакдан гўё қуюн ёпирилгандай гулдурос овоз келди:

-Бормисан, жиян? Ман Тошпўлат тоғангман, Тошканддан...

Ўриндан қандай туриб кетганимни билмай қолдим. Гўшакда эса энди гўё “бўрон” тура бошлади:

-Ҳалиям ухлаб ётипсанма? Э-э, отангни арвойи... Тонг отай, дедию, бунинг ухлаб ётганини-чи...

Намунча каллаи сахарлаб йўқлаб қолдийкин?

-Эшитопсанми, қулоғингга лағмон илингур? Ман Бухоройи шарифдан телепун қилопман... – Гўшакдан қисқа гудок товуши кела бошлади.

Э, қайси, Тошпўлат тоғанг, дейсизми? Ўша. Ҳа, худди ўзи...Тош-пў-лат та-жанг... Эслолмадингизми? Абдулла Қодирий, яъни Жулқунбой билан “тиллашган”, номига шу “илова”ни қўшмаса, бироқ танимайдиган Тошпўлат тажанг...

“..опман”, “қилопман” деганиданоқ билувдим ўзи Бухоро томонларнинг ҳиди келаётганини... Яна янгижаргон сўзлар ўрганибдими? Аввал нуқул “бурнимни қоқай”, “бўйинбоғингга сани”, “лублу”, деб қонимни ичарди.

Уйқу ҳаром бўлди. Кечаси ёзув-чизув билан бўлиб, кеч ётгандим. Ўзимни ўнглаб олгунимча, телефон гўшагида яна “бўрон” турди.

-Э, коронавирусингга бурнимни қоқай! Бухорои шарифга келиб, мазза қилиб,ўйнайман, десам, келган кунимнинг эртасигаёқ карантин, дедилар-а... Иби, манга не десам, кеча битта мелисавой уйдан чиқма, дейдур.Уйим бўлса, чиқаманму, дедим. Буни мейманхона, дебдурлар, ахир. Мелисавойнинг айтишича, кўпчилик гўёки сичқоннинг инини ижарага олибдур ва ўзини уй “қамоғи”га ҳукм қилмишдур.Унда мен ўйладим: сичқонлар қайда қолдийкин?..

...Оббо, энди нима қиламан, кўзим тўла уйқу, қулоқ эса Тошпўлат тоғанинг баралла овозидан гаранг бўлаёзди. Гўшакни сал нари қилувдим, яна иддао эшитилди:

-Эшитопсанми, жиян? Санбоп гап бо... Кеча, дегин, мейманхонамиза битта мухбирчанг келди-да. Срази, сан эсимга тушдунг. Бўйнида фатопарати, қўлида блакнут... Оғзида эса... Санга қандоқ айтсамкин-а? Хапа бўмайсанма: тишлонғич итларнинг оғзига тутайкан бор-ку?Наморникмиди? Гапир, дейди. Не дей, десам, карантинда нима қилопсан, деди. Ётиппан, дедим. Бекар ётипсанма, деди. Ҳа, дедим... У “ҳама онлайн ишлашга ўтди, сан нега ўтмаяпсан”, деди. Онлайни на десам, масофадан ишлаш, дейдур. Унга “э-э, мани ҳеч бир ишимми масофадан қилиб бўлмайдир,” десам, на-я, дейди-да. Шапалоқ тортворай, десам, давлаттинг одами, гўрсўхта... Яна елкасида фатосию бўйнида боғичи бор. Кейин аста тушунтирдим: э, балача, ман носвой чекадирман, ишим шу. Яна башқа ҳунарларим ҳам бо, дедим.Ҳеч қайсисини масофадан қилиб бўлмайдур, ахир. Йўқ,тушунмади...

...Мени эса эсноқ тута бошлади. Кўзларим бўйсунмай юмила кетди. Қулоқларимга тўзим берсин, дейман ўзимга ўзим. Яна гўшак “ёна бошлади”:

-Махтаплар, боғчалар, яна истудентларам онлайинга ўтди, дей... Бизам шунга ўтганмизу, ҳар замонда кўчага чиқоппиз. Сиз, бабой, нима иш қилсангиз, масофадан қилинг, хўп. Майли, бугунча хап тураман, деди. Бўлмаса, мелиса чақирайкану, манга ёмон бўлайкан... Э-э, нари борса, газитга чиқазатта, тўғрама? Жулқун бобонг мани неча марта чиқазганини биласан-ку. Жинам урмади. Мана, юриппан...Ў, жиян, ўзинг ўйла, мани ишларимнинг қайсисини масофадан қилиб бўлодур. Носвойни оғизга солмай, қандай чекаман? Онлайин чакиб, онлайин тупуриш нима дегани, ахир? Яна оғзингга ниқоб тут, деса...Яна қаеримга нима тутай, дедим... Тўғриму?

Карантин, деганлари шу-да, кимлардир ўз иш жойини уйига кўчирди. Тўғри, ҳамма онлайн иш тартибига ўтди. Буни Тошпўлат тоғамга тушунтириб кўринг-чи...

-Мухбирчага майли, деб қутилардиму, уни бир гапиўйлантирди-да... Ундоқ-бундоқ туриб берасиз, ман сизи битта оламан, деди. Э, бор-е, дедим. Ман санга маржаманмуки, туриб бераман? У-чи, “бўлмаса, манга редактурим ақча бермай”, дейдур. Айт-чи, у редактурдан ақча олишичун ман нега туриб беришим керак? Йўқ, уям мандан баттар сур экан... Барибир, бир марта турғизиб, яна битта ўтирғизиб олди. Иккаласидаям бир қўлимда нос идишимми ушлаб, тумшуғимми бир қарич нарида тутиб, “онлайин” нос чекаётганим тасвирга муҳрланди.Эрта-индин газетга чиқса, сангаям жўнатаман...

Телефоним ёниб кетдиёв... Қулоқларимни қўяверинг. Биридан олиб, бирига тутаман. Шу топда бир ўй хаёлимга келди-да! Тошпўлат тоғамга нега бошқа касб эгасимас, айнан мухбир учрадийкин?Ўзи кеча мен муҳарриримдан “ишламаяпсан”, деган иддаони эшитгандим. Бўлмаса, кунда икки-учта материал жўнатаман. Балки, бошқалар мендан кўпроқ беришдимикин, билмадим. Шу ўйлар хаёлимдан кечиб турганда, гўшакдан яна Тошпўлат тоғамнинг овози келди:

-Ҳа, жиян, нега жимиб кетдинг? Сани безовта қилмадимми? Майли, ухла. Сўфи азон айтишигаям оз қолди. Ҳа, айтмоқчи, санам онлайин ишлопсанми? Лекин ман эплолмаяпман. Ахир, носвойни онлайин чакиб бўлмас экан-да... биров кўрмасун, деб чекка-чеккада эплопман. Сан нима қилопсан, отангни арвойи?..

Нариёқда овоз тингач, ўйланиб қолдим. Нима қилардим:

...карантин даврида онлайн ишлаб, онлайн маош оляпман... Яна қайси ишларни онлайн қилиш тўғрисида ўйлаяпман... Яхшиямки, ухлаш, еб-ичишу кийинишни ҳам онлайн бажармаяпмиз. Унда онлайн яшашга ўтиб кетармидик...Буям бир томонлама яхши экан: онлайн салом, онлайн калом, яна онлайн... Нотўғри тушунманг, мен бошқа нарсани назарда тутгандим. Тошпўлат тоғам носини онлайн чекиб суратга тушганда, биз нима ҳам қилардик?

Нажмиддин ИКРОМИЙ.