Муҳаммад Юсуф билан бир синфда таҳсил олганман. У ёшлигидан она тили ва адабиёти, тарих, математика, биология фанларига қизиқувчан бола эди. Шеърлар ёзиб, бизни ҳам шеъриятга қизиқтирган. 6-синфни тугатганимиздаёқ аъло ўқиганлиги учун "Артек"да дам олиб қайтди. Эсимда бор, у ерда олган таассуротларини гапириб чарчамас эди.

Тарих ва биология фанларини шу қадар яхши билардики, бирор сабаб билан шу фан ўқитувчилари келолмай қолса, ўрнига бемалол дарс ўтарди. Спортнисевар, футболжони дили эди. Синфимизда футбол жамоасига бош бўлиб, машқларни жуда қаттиқ олиб борарди. Шунинг учун бўлса керак, бизнинг жамоа доим биринчи эди. У кейинчалик кураш ва бокс билан ҳам шуғулланган.

Ҳозир ўйласам, дўстимиз Муҳаммаджоннинг шарофати билан синфдошлар ҳам яхши ўқиб, спорт билан шуғулланиб, анча чиниққан эканмиз.

Унинг яна бир хислати ўша даврлардаёқ ўтган шоирлар зиёратини бошлаб юборганди. Бир куни менга "Россияга бориб, Усмон Носир отилган жойни зиёрат қилиб келдим", деган эди. Биз у даврда Усмон Носирнинг ким эканлигинибилмасдик.

Муҳаммаджонкечирувчан эди. Бирор сабаб билан айтишиб қолсак, доимобиринчи бўлиб кечирим сўрарди. Энди билсам, кечирувчанлик мўминликнинг асосий белгиси экан. Дўстимиз сахий эдилар. У ҳатто мактаб буфетидан олганини ҳам хеч қачон ўзи ёлғиз емаган. Бугун дўстимизни хотирласак, болаликданоқ хислатли эканлигини ва буни биз кеч англаганимизни ҳис этаман.

Жумабой ТУРҒУНОВ,

Марҳамат тумани